Carnaval en het strand

De laatste week van de vakantie hebben we goed doorgebracht! Van vrijdag tot en met dinsdag was het Carnaval in Ambato, Zondag was er een stoet door de stad, met prachtige praalwagens (die allemaal uit bloemen en fruit gemaakt waren omdat Ambato de stad van de bloemen en het fruit is) en dansers en danseressen. Maandag was er een gelijkaardige stoet, maar in het donker met meer lichtjes op de wagens die het allemaal extra mooi maakten. Pieter, Nick, Patrick en ik hadden de beste plaatsen om de stoet te bezichtigen want Susie heeft boven de Choco banana een groot dakterras waar we op mochten gaan staan. Nick en Patrick zijn 2 jongens die ook op Thomas More zitten en stage doen in Quito, ze studeren voor leerkracht middelbaar onderwijs (mechanica). Ze waren via hun leerkracht ( Herman Rossiers) die een vriend is van Susie in contact gekomen met haar, en mochten voor in het weekend carnaval bij haar blijven slapen boven de Choco banana. Zo hebben we het weekend (en maandag) met 2 andere belgen doorgebracht. De jongens zijn zondag ook naar het stierengevecht gaan kijken. Ik ben niet meegegaan omdat ik dit denk ik niet kan aanzien + Ambato is ook nog de enige stad in Ecuador waar de nog stieren gedood worden tijdens het stierengevecht en dat wou ik zeker al niet zien. Pieter zei me achteraf dat het goed was dat ik niet mee was, omdat het echt erg was om te zien.

Woensdag, donderdag en vrijdag zijn we naar het strand in Monpiche geweest, woensdag hebben we eigenlijk heel de dag op de bus gezeten (van 6u s' ochtends tot 18u 's avonds) er was onderweg ook een ongeval gebeurd waardoor we lang stilstonden op de baan. Toen ik van de bus afstapte om mijn benen te strekken en om te kijken wat er eigenlijk gaande was zag ik dat er een bus van de baan was geraakt en enkele meters lager op de berg lag. De buschauffeur vertelde me dat er veel kinderen op de bus zaten, maar dat er al een geluk geen zwaargewonden waren.
Toen we eindelijk aankwamen in Monpiche moesten we nog een uur wachten om naar onze hutjes te gaan, omdat je deze alleen kan bereiken als het eb is. Therasa (de eigenares van de hutjes en de tante van onze leerkracht Spaans) is ons komen ophalen aan de overkant van het riviertje (dat ontstaat als het vloed is en al wat gezakt was waardoor we erdoor konden lopen) om ons op te pikken omdat het toch nog een 40 minuten wandelen was en het bijna donker zou worden.
Toen we aankwamen in ons hutje zagen we meteen dat het de lange busreis waard was geweest, het was een heel simpel maar super gezellig hutje, gemaakt van bamboo en hout, gezellige lichtjes, muskietennet en buiten op het terras 2 hangmatten met uitzicht op de zee. Het was er super mooi en we zaten recht op het strand.
Pieter en ik hebben dan wat in de hangmatten gelegen wat gebabbeld en nog wat Spaans geleerd. We zijn vroeg gaan slapen omdat we heel moe waren en omdat we de volgende dag vroeg wilden opstaan.
Toen we 's ochtends om 7uur opstonden was het een beetje bewolkt, we hebben wat in de hangmatten 'gehangen' en om half 9 besloten we naar het strand te gaan (we wandelden wel liever 40 minuten over het strand omdat we daar konden eten en wat meer te zien hadden (in het centrum waren er veel surfers en veeeeel hondjes die losliepen :) ) Toch was de sfeer er erg rustig, was het niet druk en gemoedelijk, ik vond het eigenlijk precies een beetje een 'hippie dorp' waar backpackers zijn blijven plakken.
De eerste dag heeft het wel enkele uurtjes geregend maar dat stoorde niet echt omdat het warm genoeg was.
Waar je wel op moest letten is op het feit dat als het vloed wordt (rond 3u) je al weg ging van het verste (maar mooiste) strand omdat je anders ingesloten wordt, Pieter en ik moesten al even over enkele rotsblokken klimmen om nog weg te geraken.
Hopelijk hebben we de kans om nog eens terug te gaan tijdens onze 4 maanden want het was er echt prachtig en heel ontspannend. Als het niet lukt, kom ik hier wel op huwelijksreis (als ik ooit trouw :) )

groetjes,

Chana